در زمانهای قدیم عدهای خود را به قلهٔ دماوند رسانیده بودند. ناصر خسرو در سفرنامهاش نوشتهاست که گویند بر سر دماوند چاهی است که نوشادر و کبریت (گوگرد) از آن گیرند.
صاحب آثار البلاد و اخبار العباد با نقل قولی دست دوم میگوید که عدهای از اهالی آن نواحی میگفتهاند که در طی پنج روز و پنج شب به قلهٔ دماوند رسیدهاند و قلهٔ آن را مسطح با مساحت صد جریب یافتهاند گرچه از دور به مخروط میماند.
اولین صعود موفقیتآمیز اروپائیان به قلهٔ دماوند در سال ۱۸۳۷ توسط تیلر تامسن صورت گرفتهاست. همچنین نخستین صعود مستند ایرانی به این قله، به سال ۱۸۵۷ باز میگردد که تیم سرهنگ محمدصادقخان قاجار ارتفاع آن را ۶۶۱۳ ذرع تعیین نمود.
مسیرهای اصلی صعود
برای رسیدن به قله دماوند، مسیرهای مختلفی وجود دارند که ناختهشدهترین آنها این جبههها هستند:
* جبهه شمالی؛ مسیر صعود این جبهه از میان دو یخچال سیوله (سمت راست) و دوبی سل (سمت چپ) صورت میگیرد.
* جبهه شمال شرقی؛ پناهگاه تخت فریدون در این مسیر قرار دارد.
* جبهه غربی؛ پناهگاه سیمرغ در این مسیر قرار دارد.
* جبهه جنوبی؛ از سمت جنوب شرقی کوه. پلور، رینه، گوسفندسرا و بارگاه سوم در این مسیر قرار میگیرند.
آسانترین این مسیرها جبهه جنوبی و سختترین آنها جبهه شمالی است. سه جبهه شمالی، جنوبی و شمال شرقی در نزدیکی روستاها قرار گرفتهاند و همچنین همگی دارای جانپناه در میان راه هستند.
در مسیر جنوبی، آبشاری وجود دارد که همهٔ سال یخزدهاست و تنها در تابستانهای بسیار گرم، جاری میشود که به همین دلیل به آن آبشار یخی گفته میشود. این آبشار با قرار داشتن در ارتفاع ۵۱۰۰ متری، از نظر ارتفاع از سطح دریا مرتفعترین آبشار خاورمیانهاست.
پناهگاهها
در نقشه راهنمای صعود به قلههای البرز مرکزی پناهگاههایی به شرح زیر مشخص شدهاست:
* پناهگاه گوسفندسرا (کوهپایه) در ارتفاع ۲۹۵۰ متری.
* بارگاه سوم (یال جنوبی) در ارتفاع ۴۱۵۰ متری.
* پناهگاه سیمرغ (یال غربی) در ارتفاع ۴۱۵۰ متری.
* پناهگاه تخت فریدون (یال شمال شرقی) در ارتفاع ۴۳۶۰ متری.
* جانپناه فلزی (جبهه شمالی) در ارتفاع ۴۰۰۰ متری
یخچالهای معروف
* یخچال سیوله (جبهه شمالی)
* یخچال دوبی سل (جبهه شمالی)
* یخچال عروسکها (جبهه شمالی)
* یخچال دره یخار (شمال شرقی)
* یخچال خورتاب سر
* یخچال شمال غربی
* یخچال غربی
نظرات شما عزیزان: